រោគ​សញ្ញា​​ដែល​បង្ហាញថា​អ្នកមានជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត (Depression)

ជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត ឬ(Depression)គឺជាប្រភេទជំងឺម្យ៉ាងដែលកើតមានឡើង

ស្ទើរតែចំពោះមនុស្សរាល់គ្នា គ្រាន់តែខុសគ្នាត្រង់ថាកម្រិតស្រាលនិង ធ្ងន់តែប៉ុណ្ណោះ។ ជាជំងឺដែលពិបាកក្នុងការស្វែងយល់ និងសនិ្នដ្ឋានអោយបានពិត​ប្រាកដអំពីរោគសញ្ញា

ជាក់លាក់ណាមួយ។ ពិបាក​ដោយសារតែរោគសញ្ញានៃជំងឺនេះបាន

លាក់នៅក្នុងអារម្មណ៍ការគិត និងរបៀបនៃការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នកដែលមានជំងឺនេះផ្ទាល់តែម្តង។ ហើយអ្វីដែលនឹកស្មានពុំដល់ គឺភាគច្រើនអ្នកជំងឺ អត់ទាំងដឹងសូម្បីតែខ្លួនឯងកើតជំងឺនេះផង។ 

ជាការឆ្លើយតបនឹងបញ្ហានេះ វិទ្យាស្ថានជាតិផ្នែកជំងឺផ្លូវចិត្ត( Institute Nation of Mental Health) បានធ្វើការបកស្រាយនូវរោគសញ្ញាមួយចំនួននៃជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តនេះ​៖​

១. មានការលំបាកខ្លាំងនៅក្នុងការផ្តោតអារម្មណ៏ និងចងចាំអ្វីមួយអោយបានស៊ីជម្រៅ​

បញ្ហានេះកើតឡើងដោយសារតែអ្នកជំងឺមានអារម្មណ៍រវើរវាយ និងគិតពីបញ្ហាច្រើននៅក្នុងពេលតែមួយ។ ​ក្រៅពីនេះ ​អ្នកជំងឺប្រភេទនេះ​ក៏មិនទុកចិត្តខ្លួនឯងនៅក្នុងការសម្រេចចិត្តធ្វើអ្វីមួយ ពីព្រោះថាពួកគេពិបាកនឹងទុកចិត្តលើអ្វីដែលខ្លួនមាន ហើយជាពិសេសគឺពួកគេខ្លាចសម្រេចចិត្តហើយខុស​ និងនាំអោយមានបញ្ហាកាន់តែធំ។

២. ភាគច្រើនពួកគេឆាប់អស់កម្លាំង និងថយចុះថាមពល

បើទោះបីជាអ្នកជំងឺប្រភេទនេះ មិនបានទៅធ្វើការងារដែលប្រើប្រាស់កម្លាំងបាយច្រើនក៏ដោយ ក៏ពួកគេងាយនឹងអស់កម្លាំងលឿនផងដែរ។ ការដែលអស់កម្លាំងនេះ គឺដោយសារតែពួកគេប្រើប្រាស់ថាមពលខួរក្បាលច្រើន ដើម្បីគិតពីបញ្ហាផ្សេងដែលកើតមានក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ។ ហើយមែនទែនទៅ ការគិតច្រើនដោយមិនអនុញ្ញាតអោយខូរក្បាលសម្រាកនេះហើយ​ ដែលបណ្តាលអោយអ្នកជំងឺឆាប់មានជំងឺអស់កម្លាំងខុសពីប្រក្រតី។

៣. តែងតែមានអារម្មណ៏ថាតែលតោល និងអស់សង្ឃឹម

បើទោះបីជាពេលខ្លះអ្នកនៅព័ទ្ធជុំវិញមនុស្សច្រើន និងបរិយាកាសអ៊ូអរយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏អ្នកនៅតែមានអារម្មណ៏ថាឯកានិង អស់សង្ឃឹមដែរ។ ភាពឯកានេះ គឺមានតែសាមីខ្លួនផ្ទាល់ទេដែលដឹងច្បាស់ថាខ្លួនឯងមានអារម្មណ៍នេះឬគឺអត់។ ពេលខ្លះ អ្នកមានជំងឺនេះ ខំប្រឹងពាក់មុខក្លែងក្លាយធ្វើជាសប្បាយរីករាយ ដើម្បីបន្លប់ការឈឹចាប់និង​ ភាពអស់សង្ឃឹមក្នុងជីវិត ដោយហេតុថាអ្នកពួកគេមិនចង់អោយអ្នកជុំវិញខ្លួនបារម្ភ និងសួរនាំកាន់ច្រើន។ ប៉ុន្តែការសប្បាយទាំងអស់នេះ គ្រាន់តែជាការសម្តែង​ និងរូបភាពខាងក្រៅប៉ុណ្ណោះរបស់អ្នកជំងឺប្រភេទនេះតែប៉ុណ្ណោះ។

៤. ជានិច្ចជាកាលតែងតែមានភាពឆេវឆាវ និងឆាប់ខឹង

នេះគឺជារោគសញ្ញាមួយដែលយើងអាចមើលឃើញដោយផ្ទាល់ពីអ្នកជំងឺ។ ពួកគេតែងតែមានភាពច្រឡោតនិង ឆាប់ខឹងនៅពេលដែលនរណាម្នាក់និយាយពីអ្វីដែលប៉ះពាល់នឹងពួកគេ។ ពួកគេកម្រនឹងមានភាពអត់ធ្មត់នៅក្នុងការស្តាប់អ្វីមួយអោយបានចប់សព្វគ្រប់នោះ ផ្ទុយទៅវិញអ្នកជំងឺប្រភេទនេះ តែងតែបង្ហាញនូវឆេវឆាវ និងអារម្មណ៏ខឹងដែលខ្លួនមានទាំងស្រុងតែម្តង។ អ្វីទាំងអស់នេះ គឺបានបង្ហាញចេញទាំងស្រុងតាមរយះ ការនិយាយស្តី និងអាកប្បកិរិយារបស់អ្នកជំងឺ។

អត្ថបទដោយ៖ ព្រឿន បញ្ញារី
ប្រភពអត្ថបទ៖ Webmd